توضیحات رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره راه‌اندازی پروژه مهدی کلینیک و مرکز طبی کودکان 2
دکتر کریمی: بیمارستان از یک بعد مانند یک هتل پنج ستاره است؛ باید بیمارستان را جامع دید
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با تأکید بر اینکه ساختن بیمارستان و راه اندازی آن دو مقوله کاملاً جداست گفت: مدیریت و بهره‌برداری از بیمارستان بعد از تکمیل ساختمان آن امکان‌پذیر است. هر رئیس دانشگاهی و هر وزیری دلش می‌خواهد که یک چنین پروژه‌های در دوران کاری اش افتتاح شود ولی من اصرار داشتم که افتتاح بیمارستان در دوران کاری ما مهم نیست، صحت راه‌اندازی آنجا مهم است و روی این موضوع هم پافشاری کردیم. پروژه مهدی کلینیک جزو پروژه‌های دولت یازدهم و دوازدهم است، حق این دولت بود که اگر این پروژه آماده می‌شد مورد بهره‌برداری هم قرار بگیرد ولی نمی‌توانیم بیمارستان را به‌صورت زودرس و نابجا یا زودتر از موعدی که بشود بهره‌برداری کرد افتتاح کنیم.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم همان طور که می دانید در این روزها رئیس جمهوری پروژه های درمانی کشور را افتتاح می کنند. معمولاً هرروزی از هفته یکی از وزارتخانه ها پروژه های مربوط به خودشان را توسط آقای رئیس جمهور به صورت مجازی افتتاح می کنند. در سال های گذشته دو پروژه بزرگ در دانشگاه علوم پزشکی تهران ساخته شده است. تلاش دانشگاه و تیم اجرایی دانشگاه بر این بود که ان شاءالله در انتهای این دوره چهارساله این دو پروژه، حتماً جزو پروژه هایی باشد که در چرخه درمان وارد شوند. این دو پروژه هرکدام ویژگی های خاص خودش را دارد. یکی مهدی کلینیک در محوطه بیمارستان امام خمینی که شرایط خاص خودش را دارد و دیگری مرکز طبی کودکان ۲ یا به عبارتی داخل پرانتز بگویم بیمارستان حکیم که وابسته به مرکز طبی یک دانشگاه در جنوب شهر در منطقه ۱۸ توسط خیر ساخته شده است و به نظرم باید این دو تا پروژه جداگانه درباره اش صحبت کنیم.
دلم می خواهد که جزئیاتی راجع به مدل ساخت آنها و مدل راه اندازی اش که این روزها مطرح است را برای همکاران دانشگاهی و برای همه مردم عزیزمان توضیح دهم مخصوصاً که بالاخره این روزها در فضای مجازی، ارگان های مختلف نظرات مختلفی راجع به این دو بیمارستان داشته اند، اطلاعات دست اول آن چیزی است که من الان به عنوان مسئول دانشگاه، در اختیار شما می گذارم. ابتدا از مهدی کلینیک شروع می‌کنم. مهدی کلینیک یک بیمارستان بزرگ است که با نیت اولیه خیرساز توسط خانواده مرحوم گرامی در سال هزار و سیصد و نود در زمان ریاست آقای دکتر لاریجانی در دانشگاه کلنگش به زمین خورده شد. خانواده مرحوم گرامی حدود صد و پنجاه میلیارد تومان هزینه کرده است و آهن اولیه آنجا را به صورت اسکلت ریختند و کلنگش را به زمین زدند. بعد به دلیل مشکلاتی که پیش آمد پروژه رها و یکی دو سالی کاملاً پروژه متوقف شد تا ۱۳۹۲ رئیس دانشگاه عوض می شود و آقای دکتر جعفریان رئیس دانشگاه می شوند. مجدد این پروژه همچنان در رکود بوده تا اواخر سال مثلاً نودوچهار و اوایل نودوپنج مجدداً با مدل جدیدی که برای ادامه ساخت بیمارستان گرفته می شود از خانواده گرامی هم جدا می شود و به صورت شرکتی که این شرکت زیر نظر هیئت امنای ارزی وزارت بهداشت و با کمک وزارت بهداشت مجدداً با ترکیب یک هیئت مدیره ای که سه نفر از بیرون بودند و دو نفر هم نماینده های دانشگاه شروع به ساخت می شود تا سال ۱۳۹۶ که بنده مسئولیت دانشگاه را به عهده گرفتم.
بیمارستان یک مجموعه است که راه اندازی آن به صورت یکپارچه است
از نودوشش به این طرف با همان روش قبلی منتها این دفعه یک کار دیگری هم اضافه می شود و آن سرمایه گذاری بانک ملت است و همان هیئت مدیره ای که قبلاً توی ساخت بودند که سه نفر از بیرون بودند و دو نفر هم از داخل دانشگاه نماینده در آنجا بودند به اضافه وام چهارصد میلیارد تومانی که بانک ملت تقبل می کند و درواقع با این بیمارستان در ساخت وساز شریک می شود و کار با سرعت خیلی زیادتری در دوره وزارت آقای دکتر هاشمی ادامه پیدا می کند تا بالاخره آقای دکتر هاشمی هم از وزارتخانه تشریف می برند و به جای ایشان آقای دکتر نمکی می آیند. خب وقتی آقای دکتر نمکی آمدند تقریباً در دو سال پیش، پروژه مجدداً توسط وزارت بازبینی شد و خوشبختانه با رایزنی هایی که دانشگاه با وزارتخانه کرد، شخص خود من با آقای دکتر نمکی و با معاونت توسعه وزارت خانه و رفت وآمدهای زیادی که شد قرار شد با سرعت بیشتری و با همان روش ادامه پیدا کند. آقای دکتر نمکی هم در پروژه حاضر شدند و وقتی از پروژه بازدید کردند خیلی تشویق شدند که فشار بیاورند که ما هم هرچه زودتر پروژه را به انتها برسانیم. دانشگاه در این دوره حداکثر تلاش خودش را کرد و حوزه توسعه دانشگاه و نماینده های که از دانشگاه آنجا بودند تلاش کردند و خوشبختانه کمک هایی که بانک ملت کرد و کمک هایی که هیئت امنای ارزی کردند و مجموعه کمک هایی که در ادامه ساخت حوزه درمان وزارت بهداشت کرد. پروژه با سرعت بیشتری تا روزهای اخیر پیش رفت. بنا بود که این پروژه ان شاءالله در کوتاه ترین زمان ممکن در همین دوره مورد بهره برداری قرار بگیرد منتها من اینجا بایستی توضیح دهم که ساخت بیمارستان و آن هم بیمارستانی به وسعت مرکز مهدی کلینیک، با ظرفیت حدود نه صد تخت و کم و زیاد متغیر، یک پروژه خیلی بزرگ و عظیمی است، پروژه ای که در نظام سلامت کشور سابقه ساخت با این حجم را در یک جا و یک محل نداشتیم در یک محل آن هم در یک محوطه ای مثل بیمارستان خوش نام قدیمی مثل بیمارستان حضرت امام، علی رغم تمام تلاش دانشگاه و تمام تلاش حوزه درمان وزارت بهداشت و تمام تلاشی که هیئت مدیره آنجا زحمت کشیدند و خیلی هم تلاش کردند که پروژه به روزهای آخر این دوره برسد اما اینکه من به عنوان رئیس دانشگاه راضی باشم که آنجا مریض بتواند خوابد آماده نشد واقعیتش این است که آمادگی بیمارستان را من باید یک مقداری تعریف کنم. بیمارستان یک مجموعه است که راه اندازی آن به صورت یکپارچه است یعنی بایستی تمام بخش های کمکی بیمارستان غیر از بخش های بستری مثل آزمایشگاه، مثل رادیولوژی، مثل تأسیسات، مثل خدماتی که در آشپزخانه داده می شود، خدمات حمل ونقل بیمارستان، مثل آسانسور همه باید آماده باشد. نمی شود که بیمارستان هزار تختخوابی و یک تعدادی از آن را مثلاً صد تخت و یا دویست تخت آن حتی اگر تخت ها آماده است، اما بقیه این تجهیزاتی که بیمارستان نیاز دارد آماده نیست نمی شود گفت این بیمارستان مثلاً سیصد تختش آماده است صد تختش آماده است این مقدارش را راه بیندازید.
دلمان می خواست مهدی کلینیک در همین دوره افتتاح شود
درست در روزهایی که درباره راه اندازی آن صحبت شد من از هیئت مدیره مرکز پرسیدم که الان چند نفر کارگر ساختمانی، مهندس، تکنیسین در آنجا کار می کنند. به صورت زبانی هیئت مدیره آنجا گفتند پانصد و سی نفر، خب بیمارستانی که پانصد و سی نفر داخلش کار ساختمانی می کنند، بیمارستانی که ۲۷ آسانسور دارد و هنوز چهار آسانسور راه اندازی نشده، نمی شود در این طبقات رفت وآمد کرد. با اینکه دو آسانسور یا چهار آسانسورها روشن است بعضی از قسمت های آنجا آماده است بعضی از بخش هایش کاملاً چیدمانش انجام شده ولی بیمارستان تجهیز کامل برای اینکه پرسنل پرستاری، پرسنل خدمات، پرسنل پزشکی بروند داخل آن و شروع به خدمت رسانی کنند و مریض بستری شود از نظر من به هیچ وجه آماده نیست.
خب ما در هفته های آخر با توجه به اینکه دلمان می خواست در همین دوره هم افتتاح شود خیلی تلاش شد مخصوصاً هیئت مدیره آنجا خیلی تلاش کردند ولی متأسفانه این اتفاق نیفتاد.
ما نمی توانیم بیمارستان را زودتر از موعد بهره برداری کنیم
از دفتر آقای رئیس جمهور هم تماس می گرفتند که این جزو پروژه های این دوره دولت یازدهم و دوازدهم است و درست هم هست زیرا بیشتر زحمات این پروژه در دوره وزارت آقای دکتر هاشمی و آقای دکتر نمکی اتفاق افتاده در دولت یازدهم و بیشتر در دولت دوازدهم، حق بود که اگر این پروژه آماده می شد مورد بهره برداری هم قرار بگیرد ولی من نظرم این است که ما نمی توانیم بیمارستان را به صورت زودرس و نابجا یا زودتر از موعدی که هنوز بشود بهره برداری کرد بهره برداری کنیم به دلیل همین مسائل حاشیه ای، به همین دلیل در تاریخ ۱۶ تیر نامه ای مستقیم به معاون رئیس جمهور، آقای دکتر نهاوندیان نوشتم با امضای خودم و همین توضیحات را برای آقای معاون رئیس جمهور رسماً اعلام کردم و گفتم در تاریخ موردنظر این بیمارستان به هیچ وجه قابل بستری کردن مریض نیست از طرفی به هرحال از حوزه های مختلف صحبت بود که ما اینجا را با بستری کردن مریض می خواهیم افتتاح کنیم خب برای من، من دکتر کریمی با توجه به سابقه خدمتی با توجه به اینکه من یک تجربه بسیار گران بهایی در راه اندازی بزرگ ترین بیمارستان تخصصی کشور از صفر تا صد از سال هزار و سیصد و هشتاد، بیست سال پیش، مرکز قلب تهران داشتم می دانم که بیمارستان مرکز قلب روزی که من تنهایی رفتم برای راه اندازی آن یک کارگر هم دیگر آنجا کار نمی کرد، بیمارستان تکمیل شده بود و فقط خاک و گردوغبار ساخت وساز بود. از روزی که من وارد بیمارستان شدم تا روزی که خودم اولین عمل جراحی قلب را در آن بیمارستان بعدازاینکه آقای خاتمی به عنوان رئیس جمهور، - من شهریور برای راه اندازی مرکز قلب رفته بودم – ۱۴ بهمن آقای خاتمی آنجا را افتتاح کرد. صبح چهارده بهمن آنجا پر از مریض قلب بود و من ۱۰ روز بعدش هم اولین عمل قلب خودم را در این مرکز انجام دادم بنابراین شش ماه طول کشید تا بیمارستانی که یک کارگر هم داخلش نبود بتوانیم راه اندازی کنیم.
خیلی صریح و بی پرده همه اطلاعات مهدی کلینیک را به مسئولان دادم
من این تجربه گران بها را بیست سال قبل پشت سر خودم در دانشگاه علوم پزشکی تهران داشتم خب چطور می توانم قبول کنم که الان یک بیمارستان هزار تخت خوابی را با این شرایط مریض بستری کنم. برای همین من خیلی صریح و بی پرده همه این اطلاعات را در اختیار وزیر محترم جناب آقای دکتر نمکی قراردادم و ایشان نیز همین اطلاعات را در اختیار معاونت درمان وزارتخانه قرار داد و همین اطلاعات را مکتوب برای معاون رئیس جمهور نوشتم خب طبیعی است که انتظار داشتیم که آقای رئیس جمهور با توجه به زحمتی که در دوره خودشان برای این مکان کشیدند و حمایت هایی که کردند، واقعاً و انصافاً هم بالاخره در این چهار سال یا شش سال این ساخت وساز به این شدت انجام شده ایشان بیایند و یک بازدیدی کنند و اجازه بدهند که افتتاح چند ماه بعد اتفاق بیفتد ما هم همین تقاضا را از آقای رئیس جمهور کردیم و خوشبختانه بعد از کش وقوس های زیاد همین اتفاق دیروز افتاد و من خیلی خوشحالم که بالاخره مطلب صحیح ما که به زبان های مختلف من هم از طریق وزیر محترم هم از طریق معاون درمان هم از طریق معاون رئیس جمهور جناب آقای دکتر نهاوندیان به گوش آقای رئیس جمهور رساندیم بالاخره ایشان قبول کرد که حتی بازدید حضوری هم نیایند. ایشان به صورت شفاهی در ستاد ملی کرونا توضیح دادند و خیلی هم خوب توضیح دادند که بیمارستان هزار تخت خوابی مهدی کلینیک در این دوره ساخته شده است و ان شاءلله مورد بهره برداری قرار می گیرد. گفتند که ما امروز به شدت به آن نیاز داریم.
لذت و شیرینی ساخت چنین بیمارستان تخصصی حق مردم است
ما نمی توانیم اینجا را به عنوان یک بیمارستان صحرایی استفاده کنیم ما باید همان کاربری که برایش هزینه شده به عنوان یک بیمارستان تخصصی با تجهیزات خودش بهره برداری کنیم اگر می خواستیم بیمارستان صحرایی بزنیم که هر مکانی می شود این را برپا کرد با کمترین هزینه و خوشبختانه آقای رئیس جمهور هم دیروز اعلام کردند که این بیمارستان تقریباً مراحل نهایی خودش را طی می کند و در چند ماه آینده مخصوصاً ایشان دو ماه گفتند حالا من می گویم در چند ماه آینده تلاش می کنیم اگر ما باشیم در دانشگاه یا هرکس دیگری در دانشگاه باشد اینجا را ان شاءلله بهره برداری کند و لذت و شیرینی ساخت یک چنین بیمارستان تخصصی با یک چنین امکاناتی را برای شهروندان عزیز که حقشان هست آن هم در این شرایط کرونایی که بزرگ ترین بیمارستان کشور یعنی بیمارستان امام خمینی که کنار این بیمارستان قرار گرفته دارد و در حال حاضر سرویس می دهد راه اندازی کنیم.
دوران کاری ما مهم نیست صحت راه اندازی مهدی کلینیک مهم است
مهدی کلینیک در کنار سرویس بیمارستان امام خمینی و با مدیریت مشترک آن بیمارستان ان شاءلله بهترین نتیجه را برای کشور داشته باشد. این آرزوی قلبی هر کسی است هر رئیس دانشگاهی، هر وزیری، هروکیلی دلش می خواهد که یک چنین پروژه ای در دوران کاری اش افتتاح شود ولی من اصرار داشتم که دوران کاری ما مهم نیست صحت راه اندازی آنجا مهم است و روی این پافشاری هم کردیم.
در دوره ما بنا نیست که خدای نکرده هیچ کار نمایشی انجام شود
من می خواهم به اطلاع همشهری های خودم و مخصوصاً دانشگاهیان عزیز و مخصوصاً همکاران خودم در دانشگاه علوم پزشکی تهران این جمله را برسانم که دانشگاه، کار صحیح را انجام می دهد در دوره ما بنا نیست که هیچ کار خدای نکرده نمایشی و هیچ کاری که پشتش کوچک ترین اشتباهی باشد انجام شود و بنده روی این پافشاری کردم و موفق شدیم. امروز هم به همه دانشگاهیان مخصوصاً همکاران خودم در دانشگاه علوم پزشکی تهران تبریک می گویم که ان شاءالله در ماه های آینده با تلاش و پیگیری که دانشگاه خواهد کرد و مسئول اندازی مهدی کلینیک است به بهره برداری برسد.
ستاد وزارت بهداشت، معاونت درمان وزارت بهداشت، خود جناب دکتر نمکی خیلی کمک کرده ولی در انتها آن چیزی که بنا هست اتفاق بیفتد راه اندازی بیمارستان توسط پرسنل عزیز دانشگاه و همکاران ما در بیمارستان امام خمینی است که زحمت خیلی زیادی کشیدند. آقای دکتر صادق نیت و تیم مدیریت آن بیمارستان تلاش کردند که ان شاءلله آنجا را راه اندازی کنند و همه ما شیرینی آن را درچند ماه آینده حس کنیم.
بیمارستان امام خمینی بالای هشتاد تا نود سال قدمت دارد، اینجا قبلاً اسمش بیمارستان پهلوی بوده که بعد تبدیل به هزار تختخوابی و بعد از انقلاب به دلیل اینکه امام وقتی با هلیکوپتر تشریف آوردند و در این بیمارستان مستقر شدند اسم اینجا را بیمارستان امام خمینی گذاشتند.
بیمارستان امام خمینی، بیمارستانی برای کل ایران است
مردم، این بیمارستان را در سرتاسر کشور از قدیم الایام می شناسند و ملجأ و پناهگاه تمام مریض هایی که از سرتاسر کشور به این بیمارستان مراجعه می کنند. بیمارستان امام خمینی، بیمارستانی خوش نام با تمام تخصص ها و کادر درمانی مجرب است. کادر خیلی زحمت کشی دارد، چه پرستاری، چه پزشکی و چه پشتیبانی که سال های سال تجربه پشت سر خودشان دارند. امروز مهدی کلینیک هم در داخل همین بیمارستان ساخته شده است. در داخل بیمارستان امام خمینی روزانه حدود ده هزار نفر رفت وآمد می کنند، این بیمارستان، بیمارستانی معمولی نیست. اولاً این که بزرگ ترین بیمارستان آموزشی کشور است؛ از حدود چهل دانشگاه علوم پزشکی کشور ازنظر تعداد هیئت علمی، ازنظر ظرفیت نیروی انسانی و ازنظر خدماتی که می دهد، ازنظر تخصص ها و فوق تخصص هایی که در آن وجود دارد و اعمال جراحی ویژه ای که انجام می شود، بزرگ تر است.
این بیمارستان، بیمارستان معمولی نیست و تمام مریض هایی هم که آنجا مراجعه می کنند از اقصی نقاط کشور، از کوچک ترین روستاهای اطراف کشور و چهارگوشه کشور هستند، من بارها از آقای دکتر صادق نیت سؤال کردم و ایشان گفته اند که بالای شصت درصد مریض های مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی از شهرستان هاست بنابراین بیمارستان امام خمینی، فقط بیمارستان متعلق به دانشگاه علوم پزشکی تهران نیست، بیمارستان امام خمینی بیمارستان شهر تهران نیست، بیمارستان امام خمینی بیمارستان ایران است؛ بنابراین هر خدمتی، هرکاری، هراتفاقی در بیمارستان امام خمینی بیفتد انگار که در کهنوج، در بوشهر و یا در تبریز افتاده است یعنی من الان می دانم از روستاهایی که در نقشه در زیر پونز هستند و روستاهایی که در کنار مرز کشور هستند از آنجا هم مریض می آید خب این بیمارستان که فقط بیمارستان دانشگاه نیست. هر کاری در این بیمارستان انجام شود، اگر وزارتخانه کمکی می کند، اگر هر ارگان دیگری کمک می کند، به کل کشور کمک می کند و اصلاً بحث دانشگاه علوم پزشکی تهران نیست.
داستان مرکز طبی کودکان ۲ (حکیم)
داستان مرکز طبی ۲ به همین دوره چهارساله ای که بنده مسئول دانشگاه هستم برمی گردد. در حدود اواخر سال ۱۳۹۷ یعنی حدود دو سال و چند ماه پیش خانم چترروز، آقایان مطهری را به دفتر بنده آوردند. آقایان مطهری گفتند که پدرمان وصیت کرده است که یک پولی داریم و می خواهیم یک بیمارستان اطفال ساخته شود. این آقایان رفته بودند مرکز طبی را دیده و با آقای دکتر بدو صحبت کرده و شلوغی و نیاز جامعه را به بیمارستان کودکان و مظلومیت این بچه ها را و سرطان هایشان را، درمانشان را و مشکلاتشان را دیده بودند. آن ها آمدند همین دفتر و ملاقاتی داشتیم. در اولین جلسه که با ایشان داشتیم، صحبت این بود که دانشگاه علوم پزشکی تهران در منطقه جنوب شهر و در منطقه هیجده یک زمینی از بنیاد خریده بود حدود بیست ویک هکتار که یک زمین خیلی بزرگی در یک منطقه تقریباً خالی شهر و منطقه محروم نزدیک ورزشگاه امام رضا است. ما آن زمین را داشتیم و تصمیم داشتیم کارهای مختلفی را در آنجا انجام دهیم و به عنوان یک سایت دانشگاه از آن استفاده کنیم. وقتی آقای مطهری آمد ما گفتیم حاضر هستیم این زمین را در اختیار شما قرار دهیم تا شما بیمارستان بسازید و چون می خواهید بیمارستان اطفال بسازید من از همان ابتدا صحبت کردم با مرکز طبی کودکان که در کنار بیمارستان امام خمینی که یکی از قدیمی ترین مراکز درمانی است با حدود شصت سال قدمت و به دوران مرحوم دکتر قریب و دکتر حسن اهری بازمی گردد و بیمارستانی خوش نام و قطب علمی کشور در اطفال با تمام تخصص ها است ولی بسیار شلوغ است و فشردگی مریض دارد که واقعاً باید آنجا گسترش شما بیایید و یک بیمارستان بسازید، اسمش را هم از اول گفتم مرکز طبی دو بگذارید. چرا؟ برای اینکه با مرکز طبی فعلی لینک شود و ما بتوانیم از هیئت علمی و امکانات علمی و پشتوانه این قطب علمی استفاده کنیم، اسم دیگری اگر بگذارید نمی شود این کار را کرد آن ها هم قبول کردند و قرارداد و توافق نامه ای امضا کردیم. آقای مطهری در آن جلسه به قدری عجله داشت که من یک مقداری تعجب کردم و کمی هم شک کردم و گفتم که این همه عجله ممکن است مثل خیلی کارهای دیگر رها شود ولی خوشبختانه حالا بیست وهفت و هشت ماه از آن موقع می گذرد و عجیب بود که این آقای مطهری با همان شدت واقعاً کار را شروع کرد. اینجا یک اتفاق عجیبی افتاد. این بود که خیّر ساخت را قبول کرد و دانشگاه زمین را داد و قبول کرد که آنجا را تجهیز کند. دانشگاه، تجهیزات پزشکی را بدهد اما کمک نیروی سومی هم نیاز داشتیم که آن هم شهرداری تهران بود خب به دلیل ارتباطی که ما و دانشگاه با شهردار تهران جناب دکتر حناچی و شهردار منطقه آقای فیاض داشتیم این ارتباط را برقرار کردیم و خارج از واقعاً تمام عرف های قانونی و تمام زمان بندی ها و عرض کنم گیرهای اداری که در سیستم های اداری هست به سرعت تمام این هماهنگی بین سه ارگان شهرداری، دانشگاه وآقای مطهری به عنوان خیّر انجام شد و در کوتاه ترین زمان ممکن نقشه آنجا تصویب و آب و برقش درست شد. گازش درست شد. خاک برداری آن شروع شد و جالب است که اولین بار مجوز ساخت بیمارستان در سیستم دولتی را هم گرفتیم. کمیسیون ماده پنج و همه این ها را رفتیم و شرکت کردیم. به صورت فعال هم دانشگاه و هم خود آقای مطهری و شهرداری تهران وارد شدند که من باید برای این همکاری تبریک بگویم زیرا باعث شد که در کمتر از بیست وهفت ماه یک بیمارستان بسیار شیک اطفال به نام مرکز طبی ۲، داخل پرانتز برای این که این خیّر هم راضی باشد حکیم، در منطقه جنوب تهران در یک منطقه صد درصد موردنیاز و محروم ساخته شود.
مدیریت مرکز طبی ۱ و ۲ باید یکی باشد
امروز که من اینجا روبروی شما نشستم درواقع آن بیمارستان مثل مهدی کلینیک یک مقداری جلوتر از مهدی کلینیک و کاملاً ساختش روبه پایان است و فقط مقداری کارهایی مثل آزمایشگاه و رادیولوژی و اینها و تجهیزاتش باقی مانده است که این هم جزو آن برنامه هایی بود که بنا بود با بستری مریض افتتاح بشود. درباره درباره مدیریت مرکز طبی ۲ هم دانشگاه تصمیم گرفت مدیریت مرکز طبی ۱ و ۲ با آقای دکتر بدو و تیم اطفال دانشگاه یکی باشد. برای اینکه علم مرکز طبی ۱ در آنجا هم باشد اگر این کار را نمی کردیم -که خیلی نکته مهمی است و من از روز اول تأکید کردم- آنجا تبدیل می شد به یک بیمارستان درجه دو یا سه درمانی که به طور مثال فقط بیماران اسهال و استفراغی را بستری کنند و سرماخوردگی را در جنوب تهران درمان کنند که این واقعاً موردنظر دانشگاه موردنظر سازنده و نیاز منطقه نبود. آن کار را هرکسی می توانست انجام بدهد و درمانگاه بسازد، ما می خواستیم یک بیمارستان دانشگاهی با پتانسیل دانشگاه و عمل های تخصصی و فوق تخصصی آن هم ریفرال بشود تا واقعاً قشر محروم اطفال که بعد از انقلاب بیمارستانی برایشان ساخته نشده ساخته شود. با این نیت، خوشبختانه این اتفاق افتاد و این پروژه مراحل انتهایی اش را می گذراند خانواده آقای مطهری - که خدا خیرشان بدهد و پدرشان را رحمت کند – خیّرانی هستند که من تاکنون خیری به این چابکی و تندی و پیگیری ندیده ام که به طور شبانه روزی آنجا خوابید و کار کرد و ساخت و دانشگاه نیز همه تلاشش را کرد. بسیاری از سرمایه گذاری های اطراف آنجا و ساخت و سازش را هم دانشگاه قبول کرد، همزمان دانشگاه، کلنگ یک انبار مکانیزه برای سیزده آبان را زد، دو تا دانشکده را آنجا پیش بینی کرد و یک مرکز علم و فناوری را برای دانشگاه پیش بینی کردیم همانند مهدی کلینیک آنجا هم روزهای آخر را طی می کند با مشورتی هم که با گروه اطفال بیمارستان مرکز طبی کردیم و با آقای دکتر بدو و تیمشان، مشاهده کردیم راه اندازی با بستری مریض امکان ندارد و دو سه ماه دیگر وقت لازم داریم، مجدد من اینجا هم اقدام کردم و نامه ای نوشتم به وزیر محترم به صورت محرمانه و اعلام کردم که افتتاح مرکز طبی ۲ با مریض امکان ندارد و حداقل سه ماه وقت لازم است تا گروه راه انداز که من توضیح دادم قبلاً و بازهم توضیح می دهم باید آخرین کارگر ساختمانی از بیمارستان بیرون برود زیرا گروهی که کار ساخت می کنند با گروهی که می خواهند راه اندازی کنند متفاوت است، گروه دوم پزشک، پرستار و خدمات است که به کارهای ساختمانی کار ندارند.
در مرکز طبی ۲ هم عین این اتفاق باید می افتاد و مقداری کار هنوز وجود داشت. یک چند ماهی لااقل یک تا سه ماه را آقای دکتر بدو و بعضی دوستانشان گفتند وقت نیاز داریم که بیائیم و اینجا مستقر شویم بنابراین حضور آقای رئیس جمهور با مریض آنجا غیرممکن بود برای همین من خیلی صادقانه به اطلاع وزیر رساندم و خواهش کردم که اگر می خواهید بازدیدی کنید بازدید انجام بشود ولی راه اندازی و بستری مریض دو سه ماه وقت می خواهد و خوشبختانه ایشان هم قبول کردند و بنا شد که ان شاءالله این اتفاق بیفتد بنده هم تا زمانی که مسئول دانشگاه هستم یا حالا هر کسی که بعد از بنده تشریف بیاورند در اولین فرصت آنجا را با تیم راه اندازی که از مرکز طبی ۱ مستقر می شوند راه می اندازند و در کوتاه ترین زمان ممکن ان شاءالله بچه های مظلوم نیازمند را بستری می‌کنند.
این مجموعه در واقع اطلاعاتی است که من می توانم راجع به این دو بیمارستان در روزهای آخر بدهم و به دو سه نکته اشاره کنم.
ساخت بیمارستان توسط یک گروه با مشخصات متفاوت انجام می شود گروه سازنده که از بیمارستان خداحافظی کردند گروه راه اندازی که اصلاً یک جنس دیگری هستند - جنس بیمارستانی- می آیند و مستقر می شوند و راه اندازی می کنند. معمولاً بر اساس تعداد تخت، محل بیمارستان، نوع تخصص بیمارستان و ظرفیت آن بیمارستان و تعداد روزی که طول می کشد تا این بیمارستان به فول ظرفیت برسد متفاوت است تجربه شخصی من می گوید بیمارستان پانصد تختی تخصصی و فوق تخصصی قلب تهران که بنده خودم شش ماه در آنجا شبانه روز مستقر بودم نزدیک شش ماه طول کشید حالا اگر یک بیمارستانی مثل اطفال بخواهد در جنوب شهر این جوری راه اندازی بشود حداقل چهار، پنج ماه طول می کشد و ما نمی توانیم بیمارستانی را که قدرت سرویس دهی به بیمار ندارد اسم افتتاح روی آن بگذاریم. فردای صبح آن روز که تلویزیون اعلام کند که اینجا افتتاح شده است مردم سرازیر می شوند و طلبکار درمان هستند و خدای نکرده یک اتفاقی برای بچه های مردم بیفتد کسی پاسخگو نیست و یک جایی مثل مهدی کلینیک حداقل، بیش از شش ماه زمان می برد تا به ظرفیت فول برسد و این دو تا نکته ای که من روی آن خیلی تأکیددارم و قبلاً گفتم و همیشه هم خواهم گفت که هم تجربه شخصی بنده و هم اطلاعات تخصصی من هست و این تخصص هم مال ماست هیچ کس دیگر نمی تواند نه در ستاد وزارت خانه، نه در نهاد ریاست جمهوری، نه جای دیگر راجع به راه اندازی بیمارستان این طوری نظر بدهند. این نظر واقعاً یک نظر تخصصی است، این مجموع کلامی است که بنده گفتم.
تشکر رئیس دانشگاه
جا دارد که از تمام کسانی که در ساخت مهدی کلینیک چه آن هایی که گمنام هستند و الان اسمشان نیست چه آنهایی که پشت صحنه هستند از کارگر و مهندس و سازنده و شرکتی که آنجا را ساخته تا آنهایی که در دانشگاه، در وزارت خانه، در بانک و در ارگان های مختلف کمک کردند تا مهدی کلیک ساخته شد از ته قلب تشکر می کنم قدرشان را بدانیم و خدای نکرده اگرهم یک وقت صحبتی شده، بی احترامی به آن ها نشود.
کمال تشکر رادارم در مورد مرکز طبی ۲ هم به طور ویژه باید از خود خانواده مطهری که بسیار سرمایه گذاری خوب و مفیدی کردند و بسیار زحمت کشیدند قدردانی می کنم ان شاءالله روح پدرشان شاد باشد و خودشان خیر ببینند. از شهرداری تهران دکتر حناچی، آقای فیاض شهردار منطقه هیجده و تمام عوامل شهرداری و شورای شهرکه کمک کردند که آنجا سریع تر ساخته و آماده شود از تیم توسعه دانشگاه و در دانشگاه هم به خصوص من از دو نفر نام می برم آقای دکتر بیگلر و مخصوصاً خانم چترروز به عنوان یک عنصر تعیین کننده در تمام این دو تا پروژه و تلاش های خانم چترروز در طول این دو پروژه خارج از مسئولیت اش و خارج از حیطه کاری اش واقعاً کمک های شبانه روزی کردند و در انتها از روابط عمومی دانشگاه تشکر می کنم.
اگر بیمارستانی می سازیم باید فکر تمام مسائل حاشیه ای آن را هم بکنیم
بیمارستان را بایستی جامع دید، بیمارستان فقط تخت نیست که یک مریض برود بخوابد روی آن این تخت. یک سرویس هایی هست که این سرویس را پزشک می دهد، پرستار می دهد، خدمات می دهد، تأسیسات می دهد. بیمارستان یک مجموعه است. این گروهی که در بیمارستان سرویس می دهند خودشان هم انسان هستند خود این ها سرویس می خواهند، امکان ندارد در بیمارستان مریضی را بستری کنید سرویس خوب بگیرد، راضی برود ولی آن گروهی که به این آدم سرویس می دهند خودشان راضی باشند، خودشان سرویس نگیرند! اگر بیمارستانی می سازیم باید فکر تمام مسائل حاشیه ای اش را هم بکنیم، باید بیمارستان را جامع دید. بیمارستان مسافرخانه نیست که شما از یک راه پله ها بروید بالا روی یک تخت بخوابید. صبح هم بلند شوید و بروید بیمارستان یک هتل پنج ستاره است با تمام امکانات، پارکینگ می خواهد، غذاخوری می خواهد، وسایل رفاهی می خواهد هم برای پزشک و هم برای پرستار و هم برای پرسنل بیمارستان و هم برای بیمار.
پدرو مادری که از کیلومترها دورتر بچه اش را در این بیمارستان بستری می کند شب باید کجا بخوابند؟ بروند در مسافرخانه، توی خیابان، توی چادر؟! ، باید همراه سرا کنارش باشد بنابراین در مرکز طبی ۲ خوشبختانه به کمک شهرداری و خود خیّر هم همراه سرا، هم پارکینگ و هم وسایل رفاهی برای همه دیده شده. در بیمارستان امام خمینی هم خوشحالیم که در این سه چهار سال اخیر بالاخره پارکینگ آن تقریباً آماده شده و در حال راه اندازی است. در مورد مترو هم بگویم که مرکز طبی دو در جایی قرار گرفته در کنار اتوبان که با خط سه مترو فاصله کمی دارد ما در بررسی هایی که کردیم دیدیم اگر یک ایستگاه به خط سه اضافه شود به مترو وصل می شود. در مهدی کلینیک هم که از قبل یک ایستگاه مترو بود و خوشبختانه آنجا هم با تلاشی که دانشگاه کرد و خود بیمارستان و کمکی که شهرداری و شورای شهر کرد حتی اسم آن را هم به نام ایستگاه مدافعان سلامت نامگذاری کردند.
ارسال نظر